30 lipca, na niedzielnej Sumie Parafialnej, dziękowaliśmy Panu Bogu za posługę zakonną w naszej wspólnocie - br. Bogdana Bartonia SChr i br. Wiesława Osucha SChr.

Br. Bogdan decyzją przełożonych udaje się do pracy wśród amerykańskiej Polonii w Detroit. Br. Wiesław skierowany został do Puszczykowa. Dziękujemy z serca naszym kochanym braciom zakonnym za ich piękną i gorliwą posługę w naszej parafii.

2 lipca, podczas Mszy Św. o godz. 12.00 w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Ziębicach, odbyło się uroczyste pożegnanie proboszcza ks. Rafała Sorkowicza SChr, który po trzech latach posługi przeniesiony zostaje do parafii na Pomorzu. Ks. Rafał Sorkowicz SChr pełnił funkcję proboszcza ziębickiej parafii od 9 listopada 2014 r.

Podczas homilii tak wspominał ten dzień: "Przybyłem do Ziębic pełen obaw. Kiedy zobaczyłem w kościele tak mało ludzi pomyślałem: Gdzie ja trafiłem? (…). Szybko okazało się jednak, że spotkałem wielu życzliwych ludzi, którzy wspierali mnie w codziennej posłudze. Były też momenty ciężkie, trudne (…). Za każde dobro dziękuję, za wszystko, co było złe" – przepraszam – podsumował ks. Proboszcz.

W czasie trzyletniej posługi ks. Rafał dał się poznać jako dobry gospodarz. Dzięki jego staraniom w kościele stanął nowy konfesjonał, chrzcielnica, w kościele, klasztorze i na placu przykościelnym wykonano prace remontowe. Od samego początku ksiądz nawiązał świetny kontakt z młodzieżą, uczestniczyli razem w pielgrzymkach, wycieczkach, ostatnio w ogólnopolskiej akcji „Ukoronowani”. Ks. Rafał podejmował również liczne inicjatywy zmierzające do pogłębienia duchowości w naszym mieście, m.in. 13 czerwca, podczas aktu zawierzenia Ziębic Matce Fatimskiej.

Wielu ziębiczan podkreśla, że ks. Rafał jest kapłanem o ludzkiej twarzy, zawsze blisko człowieka, otwartym, uśmiechniętym, niekonwencjonalnym. Po mszy św. na ręce ks. Rafała złożono kwiaty i podziękowania. Niebywałą niespodzianką dla księdza była projekcja filmu przygotowanego przez młodzież, w którym ziębiczanie dziękują za jego posługę.

(Dominika Samborska, źródło: ziebice.info)

29 czerwca, w uroczystość św. Piotra i Pawła, przeżywaliśmy ODPUST parafialny. Uroczystej Mszy Świętej przewodniczył ks. Paweł Witek SChr (solenizant), homilię wygłosił werbista - ks. Artur Stawarz SVD.

W ten piękny dzień towarzyszyli nam kapłani diecezjalni i zakonni z ziębickiego dekanatu. Po Mszy Świętej odbyła się procesja eucharystyczna.

Drodzy Parafianie

Z serca dziękuję wszystkim moim Współbraciom, ukochanym Parafianom z Ziębic i Lipy, przyjaciołom Parafii, dobrodziejom, wszystkim życzliwym mieszkańcom Ziębic i okolic - za ofiary przeznaczone na potrzeby naszej świątyni i klasztoru. Wszystkie zestawione poniżej inicjatywy, inwestycje i prace nie byłyby możliwe bez Waszego duchowego i materialnego wsparcia. Zostały one zrealizowane z ofiar pieniężnych - składanych przez Was na tacę, z racji Wizyty Duszpasterskiej, Wypominek oraz z pieniędzy, które wiele rodzin regularnie składa na potrzeby naszego Kościoła i Parafii.

Potężnym wsparciem finansowym były też ofiary złożone za wygłoszone rekolekcje, które w ostatnich latach wygłosiłem w Polsce i za granicą. Dziękuję wspólnotom Polaków z Niemiec, Anglii, Węgier, Francji za ofiary pieniężne złożone na naszą Parafię. W powyższym zestawieniu ująłem inwestycje najważniejsze. Nie umieściłam tu regularnych opłat np. za prąd elektryczny, ogrzewanie, wodę itp.

Rozliczenie pozostawiam do dyspozycji mojego następcy i zgromadzenia zakonnego. Odpowiadając w sumieniu - przed Bogiem, Kościołem, Towarzystwem Chrystusowym i wszystkimi Parafianami pragnę zapewnić, że urząd Proboszcza starałem się wykonywać sumiennie i w duchu wiary, mając świadomość powagi oraz odpowiedzialności związanej ze sprawowanym urzędem.

Za każdą Waszą życzliwość, dobre słowo, wsparcie oraz pomoc gorąco dziękuję. Za rzeczy nieudane, niedokończone, za te momenty i chwile w których mogłem kogoś urazić, zgorszyć, w których zawiodłem – przepraszam.

+ Zapewniam o mojej serdecznej pamięci i modlitwie za Was i Wasze rodziny.

Ks. Rafał, proboszcz

Są takie miejsca na świecie, do których, jeżeli raz się je ujrzało, chciałoby się znowu wrócić, przebywać w nich jak najczęściej, jak najdłużej. Niewątpliwie do takich miejsc należy Sanktuarium Maryjne w Gietrzwałdzie, na ziemi warmińskiej, osiemnaście kilometrów na południowy zachód od Olsztyna. 140 lat temu, 27 czerwca, Maryja objawiła się narodowi, umęczonemu zaborami i prześladowaniami.

Nie jestem w stanie przypomnieć sobie, ile razy już tam byłem. W dzieciństwie – razem z rodzicami, potem w młodości i później, gdy podjąłem decyzję wstąpienia do zakonu księży i braci chrystusowców. Jedno jest pewne. W Gietrzwałdzie unosi się w powietrzu zapach Bożej tajemnicy, a my możemy wędrować pośród zielonych pagórków po ziemi, której dotknęła stopami Matka Chrystusa.

Kochani, po trzech latach posługi w Ziębicach, Pan Jezus postanowił posłać mnie dalej w świat, do innej Parafii. W duchu posłuszeństwa i z wiarą zgodziłem się na to, bo Panu Jezusowi i Societas nie odmawia się nigdy.

2 lipca 2017 r. (w niedzielę) na Mszy Świętej o godz. 12:00 stanę przy Ołtarzu w Kościele św. Piotra i Pawła, by Panu Bogu oraz wszystkim moim ukochanym parafianom i ziębiczanom z serca za wszystko podziękować. Zapraszam Was kochani na tę niedzielną Eucharystię.

Łezka w oku się kręci, ale chciałbym jeszcze raz, wdzięczny za wszystko, stanąć z Wami twarzą w twarz, sercem w serce, by podziękować Panu za te trzy ostatnie lata... Wam zaś za cierpliwość, życzliwość i miłość, której tak mocno w Ziębicach doświadczyłem.

Pozdrawiam, ściskam i do zobaczenia 2 lipca na Mszy Świętej o godz. 12:00.

+serdeczną modlitwą obejmuję

Ks. Rafał, proboszcz

40 osób przyjęło 20 czerwca 2017 r. Sakrament Dojrzałości z rąk bp-a Andrzeja Siemieniewskiego.

Po Mszy świętowaliśmy w klasztornym ogrodzie, pożywając tysiące smakowitości przygotowanych przez rodziców wybierzmowanych